एकोहोर‍ो माया……

बिर्सन खोज्छु, सम्झिरहन्छु, कस्तो एकोहोर‍ो माया,
पानीझैं बग्न खोज्छ, रोक्छ यो सगरमाथाको छाया।
हर पाइलामा तिमी छौ, पर्खालमा लुकेको छायाँ,
बिन्ती गर्छु यो दिल, अब फर्केर नआउ है माया।

नजिकै हुँदा किन टाढा लाग्थ्यो, त्यो नजरको कथा,
धेरै तिम्रो प्रेममा हराएँ, झैँ लाग्थ्यो जस्तै भ्रमको रथ।
सम्झनाको बाढीमा डुब्न खोज्छु, हराउँछु आफ्नै भित्र,
घाउ त हो, तर मीठो, बिझाउँछ नमीठो मित्र।

कुनै बिहान, कुनै साँझ, यादमा फक्रन्छ दिन,
दिउँसोको घामझैं, तिम्रो यादको किरिन।
के भनौं, यो दिल, तिम्रै कथा बोल्छ,
तिम्रा ती शब्द, कसम, मुटु अझै पोल्छ।

छुट्टिनु जरुरी थियो, बाँचेका थियौं आफ्ना लागि,
तर यो मन, मान्दैन, अझै तिम्रै अनुरागी।
दूर रहन्छु भन्ने सोचें, नजिक आइपुग्छ मैनझैं,
सम्झनाको भारीले, यो मन अझै छायाँ खोज्छ रे।

नसम्झ भन्नु सक्छु, मनलाई के सम्झाई राखुँ,
जता हेरें उस्तै देख्छु, यो मनलाई के फकाई राखुँ।
आफ्नै छायाँ डराउन थाल्यो, उसको सम्झनाले भरियो,
उल्झिरहन्छ यो मन, कुनै गाँठोझैं नखुल्ला कस्तो रहरियो।

तिम्रो बाटो कुर्दै बस्छु, मौसम बदलिन्छ बारम्बार,
आशाका फूलहरू, ओइलिन्छन्, हराउँछन्, मर्दछन् बारम्बार।
आखिरी भेटको त्यो स्पर्श, अझै अल्झेको छ सपनामा,
तिमी अझै छुने आउँछौ, त्यो नै रह्यो मनको मलामा।

तिम्रो गीत, तिम्रै सुर, गुञ्जिरहन्छ यो मौनतामा,
कसरी बुझाउँ यो मनलाई, अझै छ तिम्रै चाहनामा।
छुट्नु थियो नियति, बाँच्नै पर्ने बाध्यता,
एकोहोर‍ो माया, तिम्रै सम्झनामा रहिरहन्छ यो आँखा।

भेट हुन्छ कि, फर्कन्छौ कि, कुनै अनिश्चित बिन्दुमा,
तर मनले बुझ्नै मान्दैन, अझै तिम्रै छ यो प्रश्नमा।
अन्तिम श्वाससम्म, बस रहन्छु यहीँ,
एकोहोर‍ो माया, यो मनको भार, यो मेरो अहँ।